Dwa miesiące po zbankrutowaniu schroniska i po tygodniu uciekania przed hyclami wreszcie doznałam spokoju. Po południu dotarłam do rzeki i po drugiej stronie zobaczyłam sforę psów. Stwierdziłam, że aby czuć się bezpiecznie potrzebuje przyjaciół. Przepłynęłam przez rzekę i zapytałam najbliższego psa, o to, który z psów jest Samcem Alfa. W odpowiedzi tylko prychnął i powiedział:
- Jest tutaj tylko Samica Alfa. Zgłoś się lepiej do tego. Ma na imię Nesty, na pewno znajdziesz ją szybko.
Pomimo jego złego nastawienia uśmiechnąłem się do niego z podziękowaniem i ruszyłam na poszukawanie.
Po pięciu minutach wreszcie ją znalazłam. Obdarzyła mnie serdecznym uśmiechem, wiedząc pewnie, że chcę dołączyć do Sfory.
- Mogę do was dołączyć? - zapytałam i w skrócie opowiedziałam jej całą moją historię. Nesty przysłuchiwało się temu ciekawie. Tak się wsłuchała, że kiedy skończyłam, ona nadal nadstawiała ucha.
- To jak? - spytałam cicho.
- Pewnie, że możesz! - odpowiedziała wyrwana z transu. - Zgłoś się do Diabla, on jest teraz wolny. Oprowadzi cię po terenach i opowie co nieco.
Nesty powiedziała mi gdzie samiec się teraz znajduje i ruszyłam w podskokach. Byłam szczęśliwa, że tak ciepło mnie i przyjęli. W końcu znalazłam dom...
Po chwili zauważyłam krępego husky'ego w oddali. Wiedziałam już, że jest to Diablo. Podeszłam do niego nieśmiało i wyjaśniłam sytuację.
(Diablo, dokończysz?)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz